dr inż. arch. Marta Rusnak we władzach Academii Iuvenum.

Dr inż. arch. Marta Rusnak z Katedry Historii Architektury, Sztuki i Techniki Wydziału Architektury została przewodniczącą Academii Iuvenum – zespołu młodych naukowców (do 35 roku życia) wchodzącego w skład szerokiej kampanii tworzenia nowego systemu doskonałości na naszej uczelni.
Gratulujemy!

https://pwr.edu.pl/uczelnia/aktualnosci/poznalismy-wladze-academii-iuvenum-stawiaja-nie-tylko-na-rozwoj-naukowy-12178.html

dr inż. arch. Anna Kubicka finalistką 21. edycji Nagród Naukowych POLITYKI

W kategorii nauk technicznych szansę na nagrodę ma dr inż. arch. Anna Kubicka. Badaczka jest architektką i archeologiem. Pracuje w Katedrze Historii Architektury Sztuki i Techniki na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Aktualnie jest na post-docu, zatrudniona jako adiunkt badawczy na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej.

Czym zaskoczy nas świątynia Hatszepsut – kobiety-faraona?

W Oficynie Wydawniczej Politechniki Wrocławskiej ukazała się nowa książka dr inż. arch. Teresy Dziedzic z Katedry Historii Architektury, Sztuki i Techniki Wydziału Architektury. W monografii „Architektura Kaplicy Totmesa I w Deir el-Bahari” badaczka opisuje część kompleksu świątyni Hatszepsut w Tebach i swoje analizy, które prowadzą do ustaleń, jak ten monumentalny obiekt wyglądał przed tysiącami lat.

Zapraszamy do lektury obszernego wywiadu:

https://pwr.edu.pl/uczelnia/aktualnosci/czym-zaskoczy-nas-swiatynia-hatszepsut-kobiety-faraona-12140.html

Nowy cykl: SPECJALIŚCI SPECJALISTOM

“OTWIERAMY NOWY CYKL! Będzie to kontynuacja idei przedmiotu Projektowanie Zintegrowane na specjalności AiOZ.

Zapraszamy Was na cykl spotkań z ekspertami nie będącymi architektami! Zaproszeni goście wprowadzą nas w świat dyscyplin pokrewnych, m.in. komunikacji wizualnej, fotografii architektonicznej czy iluminacji budynków. Ich wiedza, pasja i doświadczenie pozwolą nam spojrzeć na działalność architekta w szerszym, wielobranżowym kontekście.

Pierwsze spotkanie już 19 marca o godzinie 17.00. Link będzie dostępny na facebooku AiOZ.

ZAPRASZAMY WSZYSTKICH ZAINTERESOWANYCH! Posłuchajcie naszych gości i przygotujcie się do pracy w biurze projektowym lub założenia własnej pracowni.

koordynatorka projektu: Marta Rusnak
patronat: specjalność Architektura i Ochrona Zabytków, Wydział Architektury PWr
#ssaioz #projektowaniezintegrowane #aioz

Z głębokim żalem informujemy, że odeszła Profesor dr hab. Hanna Kozaczewska-Golasz

Z głębokim żalem informujemy, że w dniu 5 lutego odeszła od nas Profesor dr hab. Hanna Kozaczewska-Golasz – architekt, historyk architektury i sztuki, nauczyciel akademicki, wychowawca wielu pokoleń studentów i promotorka prac doktorskich. Związana od początku z Wydziałem Architektury Politechniki Wrocławskiej, wpierw z Katedrą Historii Architektury Powszechnej, a następnie z Instytutem Historii Architektury, Sztuki i Techniki tutaj przechodziła wszystkie szczeble awansu akademickiego i zdobywała kolejne tytuły – doktora (1973), doktora habilitowanego (1991) i profesora (2009). Na stanowisko profesora zwyczajnego PWr została mianowana w 2010 r.

Pani Profesor była osobą znaną i wysoko cenioną w kręgach badaczy średniowiecznej architektury sakralnej, architektury antycznej i nowożytnej, zarówno z powodu osiągnięć własnych, jak i wymagań stawianych sobie i innym. Każdy z etapów jej działalności naukowej i każdą z wydawanych przez nią książek, a był to miedzy innymi cykl 3 monografii poświęconych średniowiecznym kościołom halowym: „Halowe kościoły na Śląsku z XIII w.” (2015), „Halowe kościoły na Śląsku z XIV w.” (2013) i „Halowe kościoły na Śląsku z XV i XVI w.” (2018), poprzedzały lata mrówczej pracy, wyjazdów terenowych, studenckich praktyk pomiarowych i analiz. Najbardziej znaną jej książką była monumentalna pozycja „Portale trzynastowiecznej architektury na Śląsku” (2009). Niespodziewana śmierć Pani Profesor przerwała jej wysiłki zmierzające do wydania drukiem gotowego już rękopisu „Portale z XIV wieku w budowlach miejskich na Śląsku”. Pozycje te dobitnie pokazują, że architektura sakralna, konstytuujące ją detale i dekoracja rzeźbiarska stanowiły pasję i powołanie Badaczki.

Ostatnie lata swej aktywności dydaktycznej (2016-2019) prof. Hanna Kozaczewska-Golasz związała z Wydziałem Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska na Uniwersytecie Zielonogórskim, dzieląc się ze studentami swą rozległą wiedzą na temat historii architektury antyku, średniowiecza i nowożytności.

Archeologiczne Sensacje 2020 – oddaj swój głos na badaczkę z Katedry Historii Architektury, Sztuki i Techniki WA PWr – dr Annę Kubicką!

NAJWAŻNIEJSZE ZAGRANICZNE ODKRYCIE POLSKICH ARCHEOLOGÓW 2020

Tytuł przyznawany dla odkryć, na które nikt nie spodziewał się natrafić, a może wręcz, że mogą istnieć. Zmieniające nasze postrzeganie przeszłości i wymuszające zmiany w podręcznikach. Wersja dla odkryć dokonanych za granicą naszego kraju przez naszych rodzimych badaczy – archeologów, ale i przedstawicieli nauk związanych z nami jak historycy, architekci, antropologowie etc.

https://archeologia.com.pl/10-najwazniejszych-odkryc-polskiej-archeologii-2020/?fbclid=IwAR1I30okVugHJ_DGiNmVq1gEt9feBKPn20GT1N1zSLBe3Gp3MBiJI_E9EDk

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że zmarł Śp. Olgierd Czerner

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 6 listopada 2020 roku zmarł Śp. Olgierd Czerner emerytowany profesor doktor habilitowany Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.

Absolwent Wydziału Architektury PWr (1951), architekt, konserwator zabytków, historyk architektury i wykładowca akademicki. W latach 1955–1965 pełnił funkcję pierwszego po wojnie Konserwatora Zabytków Wrocławia, zrealizował wiele prac konserwatorskich zabytków Dolnego Śląska. Za jego kadencji m.in. odrestaurowano gotyckie kościoły. Profesor był zaangażowany w prace nad udostępnieniem we Wrocławiu Panoramy Racławickiej. W 1987 r. rozpoczął odbudowę zrujnowanej kolegiaty Wniebowzięcia NM Panny w Głogowie.

Założyciel (1965 r.), wieloletni dyrektor, a także twórca stałej ekspozycji i wielu wystaw czasowych Muzeum Architektury we Wrocławiu. Autor kilkudziesięciu publikacji, w tym „Wartości autentyzmu w zabytkach” (1974), „Rynek Wrocławski” (1976), „Wrocław – krajobraz i architektura” (1976), „Wrocław na dawnej rycinie” (1989) „Lwów na dawnej rycinie i planie” (1997). W ostatnich latach ukazały się: zbiór artykułów Olgierda Czernera z różnych lat („Architektury istnienie i zachowanie – z szuflady profesora”, 2004) oraz dwa tomy jego obszernych wspomnień („Mój wiek XX – 1900–1970” i „Mój wiek XX – 1971–2000”).

Należał do takich organizacji jak: ICOMOS (Międzynarodowa Rada Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych), Międzynarodowa Rada Muzeów ICOM, Komitet Architektury i Urbanistyki PAN, Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Stowarzyszenie Architektów Polskich, Stowarzyszenie Historyków Sztuki Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.

W 2015 został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Archeology of Americas and Oceania

Zapraszamy na seminarium, które organizuje dr hab. inż. arch. Jacek Kościuk, prof. nadzwyczajny, w dniu 1.06.20. Seminarium będzie prowadzone w języku angielskim na platformie Zoom.


 

Stara fabryka niejedno ma imię.

Zapraszamy do obejrzenia wykładu Stara fabryka niejedno ma imię przygotowanego przez dr inż. arch. Martę Rusnak z Katedry Historii Architektury, Sztuki i Techniki w ramach Dni Otwartych Wydziału Architektury.

https://www.youtube.com/watch?v=0UYMvxmmbAc&feature=youtu.be&fbclid=IwAR2Dz8CTk4tir9S0PJiWNlANEZNqrpPMXHkddxcOznXC47B1w-EU0SwKJqE

BETONOWE POTWORY

23 sierpnia w budynku Bibliotechu odbył się wernisaż wystawy Betonowe Potwory, prezentującej 18 autorskich plakatów przedstawiających stadiony Europy Wschodniej. Wernisaż poprzedził wykład badaczek z Katedry Historii Architektury Sztuki i Techniki dr inż. arch. Jadwigi Urbanik oraz dr inż. arch. Marty Rudnickiej-Bogusz, pt.: Krajobraz nowoczesnych osiedli – nie tylko prefabrykacja.

 

 Pierwsze osiedla mieszkaniowe dla nowej klasy społecznej – klasy robotniczej – pojawiły się w XIX wieku, jako osiedla patronackie budowane przez fabrykantów dla pracowników zakładów przemysłowych (na przykład osiedla Kruppa w Essen).

Jednak początek nowoczesnych osiedli to okres międzywojenny, kiedy to pracowano nad właściwymi parametrami takich zespołów mieszkaniowych. W Niemczech zajmowało się tym Państwowe Towarzystwo Badawcze do spraw Ekonomiki w Budownictwie i Mieszkalnictwie. W Stanach Zjednoczonych Clarence Perry wskazywał właściwe cechy zespołu budynków, które pozwoliłyby nazwać go osiedlem, to znaczy „jednostką sąsiedzką”.

Jednak to właśnie w Europie wybudowano najwięcej osiedli nowego typu. W Niemczech Berlin i Frankfurt nad Menem stały się poligonami doświadczanymi nowego budownictwa mieszkaniowego. Podejmowano pierwsze próby prefabrykacji, które miały przyspieszyć budowę domów. Jednak to nie wielkoformatowe elementy wykonane wcześniej w fabrykach domów, decydowały o właściwych cechach zespołów mieszkaniowych. Jakość osiedla zależy od wielu czynników – skali, urbanistyki, formy domów, usług podstawowych itd.

Powojenne realizacje polskie bazowały na tych osiągnięciach. Rozwijały się jednak w niezwykle trudnych warunkach ekonomicznych (przy braku wykwalifikowanej siły roboczej oraz niedostatkach materiałowych) i politycznych. Problem nie leżał jednak w samej stylistyce: architekci współpracowali z plastykami, ozdabiając budynki np. mozaikami czy wytycznych do projektowania, które zakładały kompletne wyposażenie osiedli w usługi. Ingerencja decydentów politycznych i centralnie sterowana gospodarka, działająca np. poprzez normatywy, kładły się cieniem na realizacjach osiedli, choćby nawet optymalnie zaprojektowanych, czego dowodem np. Katowicka Superjednostka.

Problem tzw. „brzydkiego starzenia” architektury z tamtego okresu nie dotyczy jedynie realizacji polskich i w ogromnym stopniu wynika ze społecznego postrzegania budynków powstałych w okresie PRL oraz swoistego przyzwolenia na ich dewastacje ze względu na okres ich powstania.